dag 2: expeditie Robinson

Vanochtend zijn we na een veel te kort nachtje om 6 uur opgehaald bij ons hotel om de Amazone in te trekken. In eerste instantie leek het al meteen allemaal mis te gaan, want het leek alsof de auto die ons op kwam halen veel te klein was! Lang niet alle bagage zou er in passen. We kregen te horen dat we eigenlijk maar 10 kilo mee hadden mogen hebben... Paniek in de tent! Gelukkig werd dit even later rechtgetrokken en bleek dat er een ander busje onderweg was om ons op te halen, die eerst nog wat andere gasten moest ophalen. Deze chauffeur zag het foutje over de 10 kilo bagage door de vingers en laadde alles in het busje waarna we konden vertrekken.
Met een groepje van 13 mensen plus een gids en een chauffeur gingen we vervolgens op weg naar de boot die ons naar de Amazone zou brengen. Via deze boot, auto's en een gemotoriseerde kano kwamen we uiteindelijk bij de lodge uit. De eerste boot ging ook nog over een beroemd punt heen, dat heet: meeting of the waters. Hier ontmoet het water van de Rio Nero dat van een andere, bruine rivier waarvan we de naam niet meteen weten. Dit levert een spectaculair gezicht en een stel mooie foto's op!
De lodge bestaat uit een stel boomhutten die zijn verbonden door houten loopbruggetjes met één gezamenlijk gebouw. Hier wordt gegeten, kunnen spelletjes gespeeld worden en is een bar. Hier overnachten we met ons groepje waarmee we de excursies doen, bestaande uit: wij vieren, een Zwitsers koppel, een Canadees gezin met 2 nog vrij jonge kinderen, een bejaard Braziliaans koppel en een alleen reizende Argentijnse. Met deze groep doen we de excursies, samen met onze vaste gids: Robinson. Meteen na aankomst konden we onze tassen gaan wegleggen op de kamers en gaan lunchen. Na de lunch zouden we er weer met de boot (gemotoriseerde kano) op uit trekken het regenwoud in. Helaas zitten wij op het moment in het natte seizoen, waardoor er veel meer water en minder bos is. Hierdoor is het spotten van wildlife bijna niet te doen en moet je hier dus ook niet te veel van verwachten. Desondanks is het mooi om over de rivier te varen en te genieten van de rust en de natuur.
Zoals gezegd: spotten van wildlife is erg moeilijk. Hier en daar werd er wel een vogel gespot en we hebben zelfs een aap gezien maar de dichtheid van geziene dieren per uur is erg laag. Dit duurde voort tot het einde van de dag, toen we op een stil stukje van de rivier lagen wachten op de zonsondergang. Op het moment dat de zon onderging zei Robinson: oke, nu hebben jullie rechts de zonsondergang en links dolfijnen! En inderdaad: prachtige roze boto-rivierdolfijnen. Dolfijnen bij de zonsondergang, wat wil je nog meer?
Na deze zonsondergang zijn we teruggegaan naar de lodge, voor het avondeten en om te gaan slapen. Morgen weer vroeg op voor een zonsopkomst tochtje in de boot. Jordi P.s. ik zet nu deze twee reisverhalen op het blog, zodat jullie alvast wat te lezen hebben. De rest komt zo snel mogelijk als we weer fatsoenlijke wifi hebben en de andere verhalen af zijn. De dagen zijn zo hectisch dat we nog niet elke dag het reisverhaal van die dag zelf hebben kunnen typen.