dag 5: kreatief met koffers??

De vijfde dag van onze reis, en wakker worden met een gevoel van: waar ben ik ook alweer. Oh ja! In een hangmat in de jungle! Na een niet al te beste nacht en veel problemen om de goede positie te vinden in de hangmat, werden we rond 5 uur 's ochtends wakker van het opkomende licht en Robinson die ons kwam wekken. Hangmat opruimen en dan terug naar de lodge. Hier kwamen we rond kwart voor 6 aan, en we maakten meteen even van de gelegenheid gebruik om een douche te nemen. Die douche maakt je wel meteen wakker, dat is in ieder geval positief aan een niet verwarmde douche. Na de douche was het ontbijten, koffers klaarmaken, afscheid nemen van iedereen en dan weer terug naar de beschaving. Met een snel bootje werden wij en onze koffers naar het vasteland gebracht. Hier zou een auto klaarstaan om ons naar een bootje te brengen, waarmee we over het water naar de haven van Manaus zouden gaan. Dus zo gezegd zo gedaan. Met het bootje naar de auto, en toen... stond daar een auto die ogenschijnlijk niet op zo veel bagage had gerekend!... het resulteerde in passen, meten, passen, meten en nog een keer passen en meten met uiteindelijk drie koffers in de achterbak en 1 koffer bij Marjo's voeten. Marjo vervolgens met de benen naar rechts gedraaid. Fylis kon daardoor haar voeten niet meer kwijt en legde ze maar over mijn benen heen en dan ook nog een extra tas bij mijn benen. Ted zat met een tas tussen zijn benen voorin naast de chauffeur die ook tegen het stuur aangedrukt zat... wereldrecord mensen en koffers persen dus. In deze houding hebben we 2 uur gereden... je kunt je dus wel voorstellen hoe blij we waren toen we uiteindelijk de auto uit mochten! Toen in een bootje naar de volgende auto in Manaus toe, een lekker ontspannen tochtje. Vervolgens stond de volgende auto klaar, die in hetzelfde probleem uitmondde. Kofferbak te klein, dus weer creatief met koffers! Twee in de achterbak, plus een tas. Ted weer voorin met een koffer op schoot, en Marjo en Fylis ook samen met een koffer op schoot. Ik kwam er op de een of andere manier wat gelukkiger vanaf. Slechts twee tassen, een op schoot en een bij de voeten. Ook lag er nog een tas op de hoedenplank die door Marjo en mij tegengehouden moest worden. Kortom: niet de meest ontspannen rit die je je kunt voorstellen. Gelukkig duurde deze rit niet al te lang, zo'n 25 minuten. Helemaal stijf en een beetje pijnlijk konden we de luchthaven van Manaus op en na even wachten op naar Campo Grande. Met een tussenstop in Sao Paulo en een eigenlijk heel vloeiend verlopen reis kwamen we uiteindelijk om 1 uur aan. We slapen in een mooi Novotel, met lekkere bedden en een goede badkamer. Helaas zijn we er maar zo'n 5 uur, omdat we morgen weer om 6 uur opgehaald worden...
Jordi (ook namens de rest)